شیوع شکستگی های کندیل در بیماران مراجعه کننده به بخش جراحی دهان، فک و صورت بیمارستان دکتر شریعتی تهران طی سالهای ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۳

سابقه و هدف: بخش تحتانی صورت به ویژه فک پایین بیش از سایر نواحی مستعد شکستگی است حال آنکه از میان شکستگی ها، کندیل به سبب وضعیت آناتومیک منحصر به فرد خود حایز اهمیت و دقت می باشد. این تحقیق با هدف شناخت علل و میزان شیوع شکستگی کندیل انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه اپیدمیولوژیک از طرح و علل شکستگی های کندیل به صورت گذشته نگر با استفاده از پرونده بیماران در طی 11 سال (1373-1383) صورت پذیرفت. اطلاعات شامل سن، جنس، محل آناتومیک، علت شکستگی، نوع درمان و عوارض پس از درمان بودند. از نظر سنی بیماران بین 2 تا 75 سال سن داشتند و شایع ترین دهه سنی 20-30 سال بود. از 134 نفر 78 درصد را مردان تشکیل می دادند. از مجموع 475 بیمار با شکستگی فک پایین که به بخش جراحی فک و صورت بیمارستان دکتر شریعتی در طی این 11 سال مراجعه کرده بودند 134 نفر (28.2 درصد) دچار شکستگی کندیل بودند.یافته ها: نتایج نشان دادند که شایع ترین موقعیت های شکستگی، شکستگی های ساب کندیلر بودند. شکستگی های یک طرفه میزان بیشتری (70.1 درصد) را به خود اختصاص دادند. از میان شکستگی ها، بیش از %42 آنها ناشی از تصادفات ترافیکی بودند. بیشتر بیماران (%88.8) به روش بسته تحت درمان قرار گرفتند. نتیجه گیری: شکستگی های کندیل 28.2 درصد از کل شکستگی های فک پایین را در این مطالعه به خود اختصاص دادند. شایع ترین محل شکستگی، ساب کندیلر بودند. شایع ترین علت شکستگی تصادفات ترافیکی بودند. شایع ترین روش درمانی برای شکستگی فک پایین روش بسته بود. میزان شکستگی در مردان بیش از زنان بوده و شایع ترین عارضه پس از درمان شکستگی، آنکیلوز بود.